van Gast za mei 09, 2009 4:08 pmEr is een wet aangenomen waarin is bepaald dat elk echtpaar dat vijf jaar is gehuwd verplicht is minstens één kind te hebben. Indien dit niet het geval is, ontvangt het paar bezoek van een regeringsambtenaar, wiens plicht het is ervoor te zorgen dat de vrouw moeder wordt.
Het volgende gebeurde, na een periode van vijf jaar, bij een kinderloos echtpaar.
Man:
Nou vrouwtje, ik ga maar naar kantoor, denkelijk zal die man nu wel gauw hier zijn.
De vrouw kamt het haar nog wat op en poedert haar neus. De bel gaat. Doordat de huisnummers niet erg duidelijk zijn, komt er in plaats van de regeringsambtenaar echter een fotograaf om baby-foto's te maken.
Vrouw:
Goedemorgen mijnheer.
Man:
U weet misschien niet wie ik ben mevrouw. Ik ben...
Vrouw:
Ja, ja, mijnheer, ik weet er van.
Man:
Jansen is mijn naam, mevrouw, en mijn specialiteit...
Vrouw:
Ja, ja, mijnheer, het is mij bekend. Gaat u zitten.
Man:
Uw man vindt het toch goed, nietwaar?
Vrouw:
Och ja, wij zijn het erover eens, dat het onder de gegeven omstandigheden het beste is.
Man:
Nu, zullen we dan maar direct beginnen?
Vrouw:
Ja, maar neemt u mij niet kwalijk, maar hoe gaat het eigenlijk in z'n werk?
Man:
Och mevrouw, laat dat maar aan mij over. Ik zou zo zeggen, tweemaal op de divan, tweemaal op de stoel, twee keer in bad en dan nog een keer op de grond.
Vrouw:
Op de grond mijnheer? Dat doen wij nooit.
Man:
Ja, kijk eens mevrouw, dat zit zo. Zelfs de beste onder ons kunnen het niet de eerste keer goed doen, maar een van de zeven lukt altijd wel.
Wilt u een paar resultaten van mijn werk zien?
Vrouw:
Ja, dat wil ik wel, maar zo'n haast is daar toch niet bij?
Man:
Neen, dat is waar. In een betrekking als de mijne moet je geen haast hebben. (Man toont geopend album). Nu moet u deze baby eens bekijken. Is het geen pracht stukje werk? Ik had er vier uur voor nodig; het is dan ook iets bijzonders geworden.
Vrouw:
Vier uur? Ik vind het nogal lang. Maar het is inderdaad een heel mooi succes.
Man:
Maar dan moet u deze foto eens zien. Buitengewoon? U kunt mij geloven of niet, maar dit gebeurde op het voorbalkon van de tram.
Vrouw:
Ik heb nooit gehoord, dat zoiets op het voorbalkon van de tram gebeurde. Dat lijkt mij erg lastig.
Man:
Ach mevrouw, het is heus niet zo lastig, als je maar weet hoe het moet en een man in mijn betrekking weet inderdaad hoe het moet en dan... werk je voor je plezier.
Bekijkt u deze foto eens? Gebeurde in De Bijenkorf, om 12.00 uur 's middags.
Vrouw:
Allemachtig, zo maar in het publiek.
Man:
Ja, mevrouw, maar hier is een geheimpje bij. De moeder was namelijk toneelspeelster en het was haar juist om reclame te doen.
En dat kan ik u zeggen, zij heeft haar zin gekregen ook.
Maar het moeilijkste karwei, hetwelk ik in mijn leven heb opgeknapt, ziet u hier (toont een foto van een tweeling).
Vrouw:
Ach, een tweeling.
Man:
Ja, en de mooiste die u ooit gezien heeft. Ik heb dat zaakje voor elkaar gebracht op de Coolsingel in Rotterdam; bij 10 graden vorst.
Vrouw:
Hoe bestaat het...
Man:
Ja, mevrouw, en het duurde maar even van twee tot zeven uur. Ik heb nog nooit onder moeilijker omstandigheden gewerkt. De mensen stonden vijf rijen dik, om maar niets te missen. En een gedrang...
Vrouw:
Wat vertelt u me nou? Stonden de mensen er vijf rijen dik omheen?
Man:
Ja mevrouw, alleen mannen. Stelt u zich voor, meer dan vijf uur bezig en dan onder zulke omstandigheden. De agenten hebben mij tenslotte geholpen, toen het publiek te lastig werd. Ik had het nog best een of twee uur kunnen doen, maar de honden begonnen aan mijn apparaat te likken. Nu mevrouw, zullen we maar beginnen? (hij trekt zijn jas uit).
Zij valt flauw...
Het volgende gebeurde, na een periode van vijf jaar, bij een kinderloos echtpaar.
Man:
Nou vrouwtje, ik ga maar naar kantoor, denkelijk zal die man nu wel gauw hier zijn.
De vrouw kamt het haar nog wat op en poedert haar neus. De bel gaat. Doordat de huisnummers niet erg duidelijk zijn, komt er in plaats van de regeringsambtenaar echter een fotograaf om baby-foto's te maken.
Vrouw:
Goedemorgen mijnheer.
Man:
U weet misschien niet wie ik ben mevrouw. Ik ben...
Vrouw:
Ja, ja, mijnheer, ik weet er van.
Man:
Jansen is mijn naam, mevrouw, en mijn specialiteit...
Vrouw:
Ja, ja, mijnheer, het is mij bekend. Gaat u zitten.
Man:
Uw man vindt het toch goed, nietwaar?
Vrouw:
Och ja, wij zijn het erover eens, dat het onder de gegeven omstandigheden het beste is.
Man:
Nu, zullen we dan maar direct beginnen?
Vrouw:
Ja, maar neemt u mij niet kwalijk, maar hoe gaat het eigenlijk in z'n werk?
Man:
Och mevrouw, laat dat maar aan mij over. Ik zou zo zeggen, tweemaal op de divan, tweemaal op de stoel, twee keer in bad en dan nog een keer op de grond.
Vrouw:
Op de grond mijnheer? Dat doen wij nooit.
Man:
Ja, kijk eens mevrouw, dat zit zo. Zelfs de beste onder ons kunnen het niet de eerste keer goed doen, maar een van de zeven lukt altijd wel.
Wilt u een paar resultaten van mijn werk zien?
Vrouw:
Ja, dat wil ik wel, maar zo'n haast is daar toch niet bij?
Man:
Neen, dat is waar. In een betrekking als de mijne moet je geen haast hebben. (Man toont geopend album). Nu moet u deze baby eens bekijken. Is het geen pracht stukje werk? Ik had er vier uur voor nodig; het is dan ook iets bijzonders geworden.
Vrouw:
Vier uur? Ik vind het nogal lang. Maar het is inderdaad een heel mooi succes.
Man:
Maar dan moet u deze foto eens zien. Buitengewoon? U kunt mij geloven of niet, maar dit gebeurde op het voorbalkon van de tram.
Vrouw:
Ik heb nooit gehoord, dat zoiets op het voorbalkon van de tram gebeurde. Dat lijkt mij erg lastig.
Man:
Ach mevrouw, het is heus niet zo lastig, als je maar weet hoe het moet en een man in mijn betrekking weet inderdaad hoe het moet en dan... werk je voor je plezier.
Bekijkt u deze foto eens? Gebeurde in De Bijenkorf, om 12.00 uur 's middags.
Vrouw:
Allemachtig, zo maar in het publiek.
Man:
Ja, mevrouw, maar hier is een geheimpje bij. De moeder was namelijk toneelspeelster en het was haar juist om reclame te doen.
En dat kan ik u zeggen, zij heeft haar zin gekregen ook.
Maar het moeilijkste karwei, hetwelk ik in mijn leven heb opgeknapt, ziet u hier (toont een foto van een tweeling).
Vrouw:
Ach, een tweeling.
Man:
Ja, en de mooiste die u ooit gezien heeft. Ik heb dat zaakje voor elkaar gebracht op de Coolsingel in Rotterdam; bij 10 graden vorst.
Vrouw:
Hoe bestaat het...
Man:
Ja, mevrouw, en het duurde maar even van twee tot zeven uur. Ik heb nog nooit onder moeilijker omstandigheden gewerkt. De mensen stonden vijf rijen dik, om maar niets te missen. En een gedrang...
Vrouw:
Wat vertelt u me nou? Stonden de mensen er vijf rijen dik omheen?
Man:
Ja mevrouw, alleen mannen. Stelt u zich voor, meer dan vijf uur bezig en dan onder zulke omstandigheden. De agenten hebben mij tenslotte geholpen, toen het publiek te lastig werd. Ik had het nog best een of twee uur kunnen doen, maar de honden begonnen aan mijn apparaat te likken. Nu mevrouw, zullen we maar beginnen? (hij trekt zijn jas uit).
Zij valt flauw...
